managing21.be

De Europese landen tellen een groot verschil in hun beleid tegenover weesgeneesmiddelen. Dat is de conclusie van een onderzoek van wetenschappers aan de University of Eastern Finland, gebaseerd in de verspreiding van tien weesgeneesmiddelen in vierentwintig Europese landen. Gemiddeld bleken in de landen gemiddeld de helft van de geselecteerde middelen beschikbaar te zijn. Daarbij moesten tussen de nationale markten echter grote verschillen worden opgetekend. Alleen in Nederland, Malta en Polen bleken alle middelen beschikbaar. Daarentegen was geen enkel product beschikbaar in Letland, Litouwen, Turkije en Wit-Rusland.

Weesgeneesmiddelen bedoeld zijn voor de preventie, diagnose of behandeling van zeldzame ziektes, die vaak levensbedreigend zijn of de patiënt met een zware medische conditie confronteren. In Europa zouden ongeveer 30 miljoen patiënten in aanmerking komen voor de behandeling met een weesgeneesmiddel. Toch blijken de middelen niet overal beschikbaar te zijn. Onder meer moet worden vastgesteld dat producenten beslissen om de middelen niet op alle markten aan te bieden, terwijl ook een overdreven zware financiële last voor de patiënt of de samenleving een hindernis kan vormen om de toegang tot het product te garanderen.

Uit het onderzoek bleek nog dat in Oostenrijk, Finland, Duitsland, IJsland, Italië, Noorwegen, Slowakije, Spanje, Zweden en Groot-Brittannië tussen vijf en negen middelen beschikbaar waren. Verder werd vastgesteld dat de weesgeneesmiddelen meestal in apotheken ter beschikking worden gesteld. Daarnaast wordt ook gewag gemaakt van ziekenhuizen en medische centra. In apotheken moet de patiënt meestal een gedeelte van de kosten betalen, terwijl de producten in ziekenhuizen en medische centra vaak gratis ter beschikking worden gesteld. Tevens bleek dat het beleid ten opzicht van de weesgeneesmiddelen meestal niet afwijkt van de benadering van andere medische producten.

Wel bleken dertien landen toch gedeeltelijk een bijzonder regime te hanteren.

Lees Verder